Spontane ontmoetingen

Op deze pagina vind je verhalen van spontane ontmoetingen tussen bezoekers of tussen de bezoeker en de varkens. Heb jij een leuke ontmoeting gehad? Stuur hem dan toe naar info@stadsvarkens.nl.

22 januari 2017 Kennismaken met de wolvarkens!

170222 Rens MeijerOp zondag 22 januari bracht ik een bezoek aan de Stichting Stadsvarkens in Ede. Dit deed ik omdat ik, als 4e jaars leerling van het Groenhorst Velp, een sectorwerkstuk aan het schrijven ben over wolvarkens. Het maken van dit werkstuk is nog een stuk leuker wanneer je ook in het echt met de wolvarkens in contact kunt komen. Dat is heel goed gelukt!

Ik liep het poortje door bij het Veldhuizerbos en werd gelijk begroet door twee kleine biggen die op een drafje aan kwamen rennen. Je kon ze heel makkelijk aaien en hun vacht voelde wat stug aan. Er waren nog twee biggen en nog drie volwassen wolvarkens; ze liepen allemaal vrij rond en waren druk bezig met wroeten in de grond en het verkennen van hun omgeving. Wat me ook opviel is dat de mensen, zelfs met een hond erbij, gewoon tussen de dieren konden lopen. Wat ook leuk was, is dat je hierdoor ook makkelijk in gesprek komt met andere bezoekers.

Het project Stadsvarkens heeft, in vergelijking met andere plaatsen waar wolvarkens gehouden worden, iets speciaals. Ze hopen dat de mensen die hier komen zich meer bewust gaan worden van wat ze eten, waar het vandaan komt en hoe het dier geleefd heeft. Wat ik zelf ook heel mooi vind is dat de dieren overgebleven groenten krijgen die anders weggegooid zouden zijn. Op die manier kun je iets tegen de verspilling van eten doen. Om al dit voedsel te verzamelen gaan vrijwilligers op pad in hun vrije tijd; dat is een super-actie! Ze zijn ook druk om het mooie natuurlijke terrein te onderhouden en de wolvarkens een optimale natuurlijke omgeving te bieden.

Mijn conclusie was dat deze wolvarkens een ideaal leven hebben en met die wetenschap smaakt je stukje vlees nog lekkerder.

Rens Meijer, student Groenhorst Velp

Weet u waarom de Stadsvarkens er lopen?

Daar stonden we dan in het Veldhuizerbos. De tassen hielden we hoog in de lucht en de camera in de aanslag, terwijl de vier toekomstige karbonaadjes met hun grote snuit aan onze schoenen snuffelden. Voor ons alle drie de eerste keer dat we de varkens in levende lijve zagen. Voor degenen die er nog nooit zijn geweest, zeker doen. Het zijn sociale dieren en die natte nieuwsgierige snuit is prima te overleven.161019 Studenten CHE

Wij, drie studenten van de CHE, houden ons bezig met het onderwerp ‘Voedsel Verbindt!. Hoe staat het er voor met de voedselindustrie? Wat is gezonde voeding? Welke trends leven er? Allerlei vragen die aan de orde zijn gekomen tijdens deze minor. Mensen die weer een eigen moestuin willen, zijn een voorbeeld van de toenemende vraag naar waar ons eten vandaan komt. Waar haalt u de boodschappen? Bent u een echte Albert Heijn freak of komt vlees van de lokale slager?

Stichting Stadsvarkens Ede, waar wij een onderzoek voor doen, wilt u ervan bewust maken dat er weer aandacht en respect moet komen voor ons voedsel. Nu wij ons bezighouden met voedsel kan het niet actief aan de slag gaan niet ontbreken. De boodschap die Stadsvarkens uitdraagt spreekt ons erg aan. De ongedwongen manier waarop er aandacht gevraagd wordt is naar onze mening een goede manier. Niet alleen de focus op hoe het niet moet maar vooral ook hoe het wel kan.

Of de bewoners uit Ede dit ook zo zien is de vraag. Om hier antwoord op te krijgen, doen wij een klein onderzoek door de hulpboeren en de bezoekers kort te interviewen. Zo kunnen de beheerders een beeld krijgen van het mogelijke effect van het project door de reacties op onder andere het doel en de slacht.
Geniet maar extra van dat stukje vlees wat morgen op uw bord ligt…

Fleur Bergers, Louise Hoeve, Marije den Ouden, studenten van de Christelijke Hogeschool Ede.

21 mei 2016 Homeopathie voor mens en dier
Ik vond het erg leuk om bij de stadsvarkens te kijken en kennis met jullie te maken. Ik word altijd blij van zulke gedreven mensen met een groot hart voor dieren. Wat hebben de stadsvarkens het goed.

Alles wat een varkenshart begeert:

  • lekker rondscharrelen,
  • wroeten,
  • in het zonnetje liggen,
  • en vooral veel eten.

Als homeopaat voor mens en dier had Petra Oosterveld me gevraagd om kennis te komen maken en te kijken wat ik voor Stadsvarkens kan betekenen. Als homeopaat kijk ik niet alleen naar de gezondheid van een dier maar ook naar de omstandigheden waaronder een dier wordt gehouden. Kan hij zijn natuurlijk gedrag vertonen? Doen waar hij zich prettig bij voelt? Dat draagt zeker bij aan een goede weerstand en gezondheid. En dat zit bij de stadsvarkens wel goed. Mochten ze toch een keer ziek worden dan is er met homeopathie veel te doen. Denk aan kreupelheid, een wondje, een ontstoken
oog. En zeker bij deze varkens is het fijn dat antibiotica vaak voorkomen kan worden als je tijdig homeopathie geeft.

Varkens behandel ik niet iedere dag in mijn praktijk, maar ik heb er wel ruime ervaring mee. Toen we tien jaar geleden ons huis kochten, zaten de twee varkens Toos en Truus bij de inboedel. We mochten ze overnemen maar ik wist er weinig van. We zijn toen een dag bij het Beloofde Varkensland geweest in Amstelveen. Voor iedere varkensliefhebber een must, daar leer je alles over gedrag, voeding etc. van varkens die op een natuurlijke manier worden gehouden. En daarna veel in de praktijk geleerd, over hoe slim ze zijn, hoe dol op eten en hoe bijzonder.

Daarom vond ik het erg leuk om een kijkje te nemen bij de stadsvarkens.  Ik kan me haast niet voorstellen dat ze ziek worden, maar mocht het toch zo zijn dan wil ik graag mijn steentje bijdragen.

Monique du Pau
Klassiek homeopaat voor mens en dier
www.homeopate.nl

15 mei 2016 Op bezoek
Gisteravond konden we de verleiding niet weerstaan.We móesten nog even naar het varkensperceel, we moesten nog even kijken hoe de wolvarkens het maakten na deze eerste volle dag in hun nieuwe woongebied.

Vanaf de paden waren ze niet te zien. Na enig zoeken in het terrein kregen we ze in zicht, ze scharrelden met z’n vieren tussen het frisse groen en vraten aan braamstruiken en fluitenkruid; Thea met haar bruine berenvacht viel het eerst op. Wilden ze er eerst vandoor gaan, toen we stil bleven staan kwamen ze na enige tijd nieuwsgierig op ons afgelopen en scharrelden rond onze benen. We begonnen ze te knuffelen, op hun buik tussen hun voorpoten. Nou, dat vinden ze wel wat! Daarvoor houden ze wel even halt.

Ja, daarvoor vlijen ze met alle plezier hun logge lijf neer – oppassen dat ze niet op je voet terecht komen of dat je omvalt, want zwaar zijn ze – en bieden ze je graag hun buik aan. Je moet er wel voor op je hurken gaan.

Elk van beiden hadden we er één te knuffelen, we hadden het idee dat het Tommie en Billie waren, maar helemaal zeker zijn we er nog niet van. Zo goed kennen we ze nog niet. Zo’n knuffelsessie vinden ze geweldig, laveloos liggen ze aan je voeten, ogen dicht, genoeglijk knorrend; soms lijkt het of ze er bij in slaap vallen.

Van mij mogen ze hun definitieve verblijfstatus krijgen.
Hans Oosterveld